Roken is een deel van onze cultuur!

Eens te meer staan de rokers onder druk, met weldra sterke beperkingen op het roken in horecagelegenheden. Zelf ben ik hoegenaamd geen sigarettenroker, maar ik meen toch hier, via deze enigszins satirisch bedoelde fotomontage, de stelling te moeten aanhalen: roken is een deel van onze cultuur! Het roken, zeker in een café-omgeving, is een sociaal gebeuren en het volledig verbieden van het roken zal de typische sfeer, die zeker deel is van onze cultuur, gevoelig aantasten. Van een pintje aan de toog zal het evolueren naar een duur designhapje en -drankje in een rookloos lifestylecafé met een steriele reftersfeer die misschien interessant is in het kader van de doelgroepmarketing naar een bepaalde doelgroep van consumenten toe (bijvoorbeeld de jonge stedelijke trendbewuste meerwaardezoekende tweeverdieners of zoiets), maar die hoegenaamd niet in overeenstemming is met de klassieke cafécultuur zoals deze de voorbije eeuw is gegroeid en welke een onverbrekelijk deel uitmaakt van ons sociaal leven.
Degelijke luchtverversingssystemen enerzijds en wederzijdse hoffelijkheid anderzijds zullen veel meer bijdragen tot een oplossing van het rokersprobleem dan een verbodsbeleid.

Nogmaals de vlaggenproblematiek...

Een tweetal weken geleden was er heel wat de doen rond de nep-reportage van de RTBF dat Vlaanderen zijn onafhankelijkheid zou hebben uitgeroepen. In de uitzending werd beweerd dat Mechelen als voorlopige hoofdstad zou zijn aangeduid, geïllustreerd met een avondlijk beeld van de kathedraaltoren waarop trots de leeuwenvlag wapperde...

Hiervoor was echter geen speciale mise en scène vereist! Zoals wij eerder in deze kolommen reeds vermeldden, is deze praktijk dagelijkse kost in de stad.

Kijken we ook eens naar de gevel van ons mooie stadhuis, waar vijf vlaggen trots van het balkon wapperen! Ook hier gaat het stadsbestuur in de fout: de volgorde van de vlaggen is hoegenaamd niet in overeenstemming met de officiële voorschriften terzake, die duidelijk stellen dat de Belgische driekleur, en niet de Vlaamse leeuw, de ereplaats - in het midden - moet krijgen. Zoals het er nu bij wappert, staat de nationale vlag slechts op de derde plaats in de protocollaire hiërarchie.

Vele voorbijgangers zijn misschien minder vertrouwd met de finesses van de vexillologie, en de betekenis van het vlagprotocol gaat wellicht aan hen voorbij, maar het weze duidelijk gezegd dat dergelijke praktijken een duidelijke uiting vormen van een verborgen separatistische en extremistische agenda, die een objectief bondgenootgenootschap vormt met extreem-rechts.

Moge de Belgische vlag trots over onze stad wapperen op de ereplaats die haar toekomt!

Behept

Vele jaren geleden kregen wij de eerste cursussen van de ingenieursvorming, waarbij uitgebreid aandacht besteed werd aan een aspect dat een ingenieur (en ieder ander persoon!) nooit uit het oog mag verliezen: de meetfouten. Dit werd ons diets gemaakt met volgende zinnetje:

Elk meetproces is behept met fouten

Dit was de eerste en één van de enige malen dat ik met het zeldzame maar leuke woordje behept werd geconfronteerd. En nu, jaren later, ben ik dit zinnetje en zijn fundamentele inhoud nog steeds niet vergeten!
De dag van vandaag echter is het onderwijs sterk geëvolueerd. Men spreekt niet meer van vorming, maar van opleiding, kennissen moeten plaats ruimen voor competenties, en de inhoud van de cursussen (die niet meer cursussen, maar opleidingsonderdelen heten) werd aangepast volgens de eisen van de moderne communicatie. Dit betekent ondermeer dat het taalgebruik moet aangepast worden aan de doelgroep en dat een minder frequent gebruikt woord als behept niet meer welkom is. Voortaan staat er de tekst Geen enkel meetproces is vrij van fouten.
Inhoudelijk komt dit natuurlijk op hetzelfde neer, maar men kan met zekerheid zeggen dat binnen twintig jaar weinig studenten zich nog dit zinnetje perfect zullen kunnen herinneren!
Eens te meer gaat de moderne communicatie aan haar doel voorbij!