Lijn buiten dienst

Spoorlijn 52/2, de verbinding tussen Willebroek en Boom, onderdeel van de voormalige lijn 61 van Antwerpen naar Aalst, werd in 1998 geëlektrificeerd samen met de verbinding Boom-Puurs. Er heeft echter nooit een trein meer gereden, in 2002 ging het administratief buiten dienst en in 2016 verdween de bovenleiding en werd een overweg afgeschaft waardoor de verbinding fysisch werd onderbroken.  Gedaan met de verbinding, alle investeringen zijn voor niets geweest. Niets anders dan botte kapitaalvernietiging!
Nochtans heeft deze lijn wel degelijk haar potentieel, in het kader van het voorstadsnet rond Antwerpen zou een periodieke bediening (bv van Boom uit beurtelings naar Puurs en Willebroek, mogelijk verlengd tot Mechelen) hier zeer nuttig kunnen zijn (Ondertussen is in Willebroek ter "vereenvoudiging van de infrastructuur" echter ook het derde perronspoor afgeschaft, dus ook daar wordt de infrastructuur verder afgebouwd).

Het is duidelijk dat een reactivatie van deze verbinding heden te dage een veel hogere kostprijs zou vereisen, om dan nog te zwijgen van allerhande vergunningen die vanaf nul moeten aangevraagd worden.
Dit alles is het gevolg van een economisch kortetermijnbeleid gedreven door de wijkende schedels, ellendige herauten van het onbepaald lidwoord. Het is duidelijk dat een bredere maatschappelijke ommezwaai vereist is om een duurzaam denken mogelijk te maken.

  

"Projectgrond"

Dit statige huis is verkocht… als “projectgrond”. 

Impliciet wordt dus de afbraak ondersteld.
Nieuwbouwprojecten brengen immers wellicht meer op….
 Een beleid op maat van de projectontwikkelaars, ellendige herauten van het onbepaald lidwoord, met hun witte, slijmerige, vingers.
Een gebouw dat meer dan een halve eeuw beeldbepalend is geweest voor de omgeving, verdient meer respect en moet minstens in overweging genomen worden voor toekomstige ontwikkelingen.
Afbraak kan weliswaar een optie zijn, maar slechts na evaluatie van alle andere opties. Afbraak is immers kapitaalvernietiging, in tegenspraak met de tegenwoordig hoog in het vaandel gevoerde duurzaamheidsidee.
 Dergelijk beleid vereist echter kennis, inzicht en creativiteit, voorbij het primair materieel-economisch denken van de wijkende schedels.