2017-09-03

Blister

Een tiental jaren geleden schreven we reeds over de Europese maatregelen tegen gloeilampen, die vandaag de dag effectief uit de winkelrekken zijn verdwenen.
De technologie staat echter niet stil, en een waardig alternatief is gevonden in de Led-gloeidraad, die er bijna precies uitziet als een echte gloeilamp. De naam is weliswaar een beetje slecht gekozen, daar de Led-draad helemaal niet gloeit, maar licht geeft aan een vrij lage temperatuur, en weinig energie verbruikt. Voor vele toepassingen de geschikte lamp! We vinden ze dan ook uitgebreid in de handel terug.
We willen het hier echter hebben over de verpakking: deze lampen komen doorgaans in een zogenaamde plastic blisterverpakking. Zeer handig voor in het rek van de winkel, maar minder praktisch in gebruik, vervoer en behandeling. Een kartonnen doosje, of zelfs een traditioneel rolletje golfkarton, is veel handiger en efficiënter en bovendien eenvoudiger recycleerbaar.
De keuze voor de blisters is uitsluitend ingegeven door marketing, zonder rekening te houden met praktische overwegingen. Niet beslist door deskundigen, maar door herauten van het onbepaald lidwoord, onder invloed van flashy PowerPointpresentaties over "retail" en "consumer marketing" tot dergelijke beslissingen komen.
De Led-gloeidraadlamp is zonder twijfel een van de meest toonaangevende recente ontwikkelingen op het vlak van verlichting. Maar laat deze lamp in de eerste plaats lamp zijn, verpakt zoals een lamp verpakt hoort te zijn!

Labels: ,

2017-07-20

Lijn buiten dienst




Spoorlijn 52/2, de verbinding tussen Willebroek en Boom, onderdeel van de voormalige lijn 61 van Antwerpen naar Aalst, werd in 1998 geëlektrificeerd samen met de verbinding Boom-Puurs. Er heeft echter nooit een trein meer gereden, in 2002 ging het administratief buiten dienst en in 2016 verdween de bovenleiding en werd een overweg afgeschaft waardoor de verbinding fysisch werd onderbroken.  Gedaan met de verbinding, alle investeringen zijn voor niets geweest. Niets anders dan botte kapitaalvernietiging!
Nochtans heeft deze lijn wel degelijk haar potentieel, in het kader van het voorstadsnet rond Antwerpen zou een periodieke bediening (bv van Boom uit beurtelings naar Puurs en Willebroek, mogelijk verlengd tot Mechelen) hier zeer nuttig kunnen zijn (Ondertussen is in Willebroek ter "vereenvoudiging van de infrastructuur" echter ook het derde perronspoor afgeschaft, dus ook daar wordt de infrastructuur verder afgebouwd).

Het is duidelijk dat een reactivatie van deze verbinding heden te dage een veel hogere kostprijs zou vereisen, om dan nog te zwijgen van allerhande vergunningen die vanaf nul moeten aangevraagd worden.
Dit alles is het gevolg van een economisch kortetermijnbeleid gedreven door de wijkende schedels, ellendige herauten van het onbepaald lidwoord. Het is duidelijk dat een bredere maatschappelijke ommezwaai vereist is om een duurzaam denken mogelijk te maken.



  



2017-07-10

"Projectgrond"




Dit statige huis is verkocht… als “projectgrond”. 

Impliciet wordt dus de afbraak ondersteld.
Nieuwbouwprojecten brengen immers wellicht meer op….
 Een beleid op maat van de projectontwikkelaars, ellendige herauten van het onbepaald lidwoord, met hun witte, slijmerige, vingers.
Een gebouw dat meer dan een halve eeuw beeldbepalend is geweest voor de omgeving, verdient meer respect en moet minstens in overweging genomen worden voor toekomstige ontwikkelingen.
Afbraak kan weliswaar een optie zijn, maar slechts na evaluatie van alle andere opties. Afbraak is immers kapitaalvernietiging, in tegenspraak met de tegenwoordig hoog in het vaandel gevoerde duurzaamheidsidee.
 Dergelijk beleid vereist echter kennis, inzicht en creativiteit, voorbij het primair materieel-economisch denken van de wijkende schedels.


Labels:

2013-01-22

Fyra

Fyra proefrit in Mechelen
De nieuwe Fyra-trein tussen Brussel en Amsterdam blijft voor beroering zorgen. Niet enkel de technische problemen waarmee de treinstellen te kampen hebben en waardoor ze voorlopig zelfs buiten dienst werden gesteld, maar ook en vooral het concept van de aangeboden dienst. Een weinig flexibele (verplichte reservering) en dure verbinding, die bovendien niet tegemoet komt aan de vervoersbehoeften vanuit Noord-Brabant of Den Haag, die hun rechtstreekse verbinding met België verliezen.
Het geheel kadert in een business-model van treinen met globale prijs, waarbij gebruik wordt gemaakt van een complex tariefmodel gebaseerd op yield management. Andere hogesnelheidstreinen zoals Thalys of Eurostar zijn in hetzelfde bedje ziek. Voor wat in feite een interregionale verbinding is (de afstand Antwerpen-Rotterdam is te vergelijken met Brussel-Luik) is een dergelijk systeem hoegenaamd niet gebruiksvriendelijk.
Dat het ook anders kan bewijzen de Duitse spoorwegen met hun (kwalitatief overigens zeer goede) ICE dienst. Deze biedt zowel flexibiliteit aan standaard tarief als voordeelformules met treinbinding, en is veel soepeler dan het Franse systeem met globale prijs.
Het "Europese beleid" terzake is erop gericht een vrije marktwerking te bevorderen. De open concurrentie zou ertoe moeten leiden dat aan de reiziger een betere dienst aan lagere prijs wordt aangeboden. In de praktijk is hier weinig van te merken daar het internationaal reizigersvervoer er globaal op achteruit gaat, vooral waar het om lokale verbindingen gaat.
Indien "Europa" werkelijk een performante open aanbod wil mogelijk maken, toegankelijk voor alle belangstellende operatoren, is het aangewezen om een objectief kader te creëren dat gericht is op de reiziger:
  • Het basistarief voor internationale vervoerbewijzen is het internationaal overeengekomen TCV-tarief
  • Elke operator is verplicht TCV-biljetten te aanvaarden op alle diensten
  • Op bepaalde treinen mag een toeslag op dit tarief worden opgelegd; deze houdt de plaatsreservering in en is beperkt tot een vastgesteld bedrag (bijvoorbeeld €25 in eerste klasse en €15 in tweede klasse)
  • Op nachttreinen geldt er een vastgestelde toeslag in functie van het type accomodatie (slaap- of ligrijtuig)
  • Het staat elke operator vrij om bijzondere vervoerbewijzen aan te bieden met treinbinding, aan het promotietarief dat hem past
Een dergelijke regeling zal een maximale transparantie bieden aan de reiziger, die aldus geen speelbal wordt van de marketing.

Labels:

2011-11-18

Zombies

Old lighting post in Antwerp port areaEen viertal jaren geleden berichtten wij over een merkwaardige oude verlichtingspaal in het Antwerps havengebied, met de oproep om ook dit "kleine" erfgoed in ere te houden.

Helaas vernamen wij van een plaatselijke correspondent dat de paal jammerlijk werd geveld. In tegenstelling met grootschalige sloopprojecten ging dit initiatief wellicht niet rechtstreeks uit van het hoogste beleidsniveau dat wij hier reeds meermalen aan de kaak hebben gesteld. Eerder ging het om een routinematige implementatie van het beleid door een lokale verantwoordelijke, een plichtsbewust ambtenaar, in een nauwgezette operatie om het betrokken gebied te saneren.

Het trieste is dat betrokkene wellicht niet eens heeft stilgestaan bij het historisch belang van deze paal. Oude broll is oude broll, weg ermee. En dit waar de ambtenaar die de werkopdracht hiertoe moest ondertekenen in principe toch iemand van een zeker intellectueel niveau moet zijn geweest, waarschijnlijk zelfs een ingenieur. Heeft deze dan geen enkel begrip voor technisch en intellectueel erfgoed, of voor de ontwikkeling van de elektrische installaties of de openbare verlichting? Heeft hij een inventaris oppgesteld van dergelijke palen teneinde een aantal relevante exemplaren te kunnen conserveren? Hebben zijn gedachten hierbij stilgestaan. Wellicht heeft hij überhaupt niet nagedacht, een gebrek aan hersenactiviteit dus. Waar de hersenen ophouden te werken, stopt ook het leven.
De betrokken ambtenaar is dus feitelijk overleden. Hij is echter nog onder ons, vrolijk sloopopdrachten ondertekenend. Met andere woorden, het is een zombie.

Een beleid gedragen door zombies, men zou zich in een griezelfilm wanen. Helaas steekt de werkelijkheid de fictie maar al te vaak voorbij...

Labels: ,

2011-03-20

Station Zennebrug gesloopt: de afbraakmanie gaat verder...


Gasoline station

Het hing reeds lange tijd aangeplakt maar thans is het volbracht: het Shell-station Zennebrug aan de Gentstesteenweg op de grens van Mechelen en Heffen is gesloopt.
Het station zal niet worden gesloten, maar vervangen door een "moderne" onbemande installatie.


Nochtans ging het enerzijds om een gebouw dat nog in een zeer degelijke staat was: de sloop is dus te beschouwen als een zuivere verspilling en kapitaalvernietiging. Maar wellicht paste het gebouw niet meer in de beleidsvisie van het bedrijf en stemde het niet overeen met hun business model.



Anderzijds ging het hier om een knap staaltje van expo architectuur, een beeld van het maatschappelijk optimisme van de jaren zestig.


Men kan zich afvragen wat benzinestations met monumenten te maken hebben, maar dergelijke gebouwen zijn evengoed drager van een maatschappelijk geheugen en van de bijhorende cultuur. Door de onvermijdelijke opkomst van het elektrisch aangedreven voertuig zal het klassieke benzinestation in de toekomst nog meer worden bedreigd. In stadsverkeer, omwille van hun gunstig effect op het leefmilieu, vormen elektrische voertuigen een belangrijke factor voor de verbetering van het verkeer en meer in het bijzonder voor een gezonder leefomgeving. Nieuwe energieverdelingsconcepten als laadpalen, snellaadstations of batterijwisselstations zullen op onze straten verschijnen, een reden te meer om een aantal benzinestations die representatief zijn voor hun tijdsbeeld als erfgoed te koesteren.

Gasoline station

Labels: ,

2010-07-30

Scheldekaaien bedreigd




 

In het kader van de heraanleg van de Scheldekaaien besliste het Antwerpse stadsbestuur om de historische hangars ter hoogte van Sint Andries te laten afbreken. Ook het smeedijzeren hek dat het havengebied afsluit en zelfs de statige rij lindebomen moeten verdwijnen. Al deze objecten worden immers beschouwd als obstakels die de beleving van de open ruimte aan het water in de weg staan.

Eens te meer verwaarloost deze stad het maritiem en industrieel erfgoed dat haar groot heeft gemaakt. Wat er in de plaats moet komen: een nondescripte ruimte, een vrijplaats die slechts ledigheid uitstraalt. De hangars daarentegen, ontegensprekelijk maritiem erfgoed, zijn polyvalent bruikbare ruimten die sterk beeldbepalend zijn voor de kaaiomgeving en die een typerend stadszicht uitmaken dat bescherming verdient. Het smeedijzeren hek straalt evenzeer degelijkheid uit.

Dat de stad Antwerpen lichtzinnig omspringt met haar maritiem en industrieel erfgoed is genoegzaam bekend uit trieste voorbeelden zoals de Koninklijke Stapelhuizen of het station Antwerpen-DS.

In dit geval worden bovendien ook de bomen bedreigd. Er zijn weliswaar enkele nieuwe aanplantingen voorzien, maar het zal vele jaren duren eer deze tot wasdom komen. Voor het stadsbestuur is het behoud van de lindebomen echter niet prioritair, weg ermee dus!

Het sfeerbeeld hierboven geeft een duidelijk inzicht in de steriele wereld van de ontwikkelaars. Deze artificiële omgeving is ontsproten aan de verbeelding van een stelletje Portugese architecten en heeft nog weinig te maken met de historische en organische ontwikkeling van stad en haar interactie met de stroom.

Niets is nog veilig voor dit wanbeleid met zijn zogezegde visie. Er is een citymarketing met veel lawaai en propaganda, een moderne communicatie die de stad verkoopt als een product (met beschermd logo en al), het erfgoed daaarentegen is kennelijk niet prioritair.

Een dergelijk pseudo-intellectueel beleid getuigt van een retrograde evolutie en een overheersing van de paleo-encephalie die onvermijdelijk zal leiden tot een algemeen beschavingsverval.

En dit waar er bij de bevolking toch een duidelijke stem opgaat voor het behoud, mede gebruikmakend van de sociale netwerken: wij kunnen hier ondermeer de snel groeiende Facebook-groep terzake aanbevelen!



Labels:

2009-11-11

Nogmaals logomania...



Begin dit jaar kloegen we in deze kolommen de logomania van steden en gemeenten aan, in het bijzonder wat betreft de stad Mechelen. Onze voorspelling binnen enkele jaren oogt dit hopeloos oud-modisch, en kan men opnieuw beginnen, en kan er terug met gemeenschapsgeld worden gegooid is inmiddels uitgekomen: met veel bombarie (een massaspektakel op de Grote Markt in een stijl die niet zou misstaan in Noord-Korea) werd vorige week een nieuw stadslogo voor Mechelen voorgesteld. De gele bol heeft afgedaan, maar wat er in de plaats komt is niet veel beter: een blauwe bol, met een soortement paars kroontje erbovenop. Volgens de stad "straalt de ongewone vormgeving de durf van Mechelen uit, net als het moderne kleurenpalet. Het logo is flexibel en onderscheidt zich door zijn eenvoud van andere stadslogo's. Het tijdloze design garandeert een lange levensduur." Dit laatste valt te betwijfelen, binnen enkele jaren komt er weer iets nieuws, volgens de burgemeester is het immers "logisch dat een modern respecterend bedrijf regelmatig z'n logo en huisstijl vernieuwt". Binnen enkele jaren komt men gegarandeerd met een nieuw misbaksel op de proppen.

Deze grap kost de Mechelaar tienduizenden euro's: daar is er kennelijk wel geld voor!

Het is triest dat eens te meer de moderne communicatie hier op de voorgrond treedt, en de pseudo-intellectuele "creatievelingen" van de reclamebureaus het weeral voor het zeggen krijgen.
Wij blijven bij onze stelling: het enige echte, historische en bijgevolg tijdloze symbool dat een waardige voorstelling is van de stad is en blijft het officiële stadswapen! Een bekwaam graficus zou dit zonder probleem een meer actuele vormgeving kunnen geven zonder aan de heraldische elementen te raken.








Labels: ,

2009-08-19

Scheepsdalebrug bedreigd




Foto erfgoed.be

De Scheepsdalebrug in Brugge, gebouwd in 1932, is de oudste Vierendeel-brug die in ons land nog bestaat en vermoedelijk de oudste in de wereld. Ze is nog geklonken, meer recente uitvoeringen zijn gelast. Vermoedelijk is het ook de enige Vierendeel-draaibrug in de wereld.

Het concept van de Vierendeelbrug, met rechthoekig vakwerk, werd ontworpen door ir. Arthur Vierendeel (1852-1940). Vanaf het begin van de 20e eeuw werden tal van bruggen, vooral in België, volgens dit principe uitgebouwd. Vele werden echter tijdens de beide wereldoorlogen vernield en nadien wederopgebouwd; het exemplaar te Brugge is dan ook nog één van de weinige originele die zijn overgebleven.

De Scheepsdalebrug is echter niet voorzien op de huidige verkeersstromen en zal eerlang vervangen worden door een breder exemplaar. Zonder enige kennis van de historische waarde van de brug werd er een sloopvergunning - zonder voorwaarden - afgeleverd, niettegenstaande het stadsbestuur en verscheidene bevoegde diensten reeds herhaaldelijk op de waarde van de brug hadden gewezen.

Dat er een bredere brug moet komen is te begrijpen, maar de huidige brug kan toch perfect nog ergens dienst doen, bijvoorbeeld enkel voor fietsers en voetgangers. Zij zou in haar geheel worden van haar plaats gelicht, in plaats van aan de waterkant roemloos tot oud ijzer te worden herleid kan men haar beter op een ponton plaatsen en elders een plaats geven, eventueel als statisch monument. Aan de limiet kan zelfs een deel van het typische spantwerk als aandenken geplaatst worden.

Het is niet de eerste keer dat monumentenstad Brugge op slordige en nalatige wijze omspringt met haar technisch en industrieel erfgoed: men herinnere zich de cokesfabriek van Zwankendamme, of iets langer geleden de Gistfabriek.

Men zou nog kunnen denken dat Brugge een nauwe fixatie heeft op het middeleeuws erfgoed dat haar grote reputatie heeft gemaakt, maar neen, de laatste jaren wordt het middeleeuws stadsbeeld zelfs geteisterd door moderne architectuur zoals het beruchte Ito-paviljoen op de Burg, een weliswaar origineel ogende constructie die echter totaal misstaat op het kader van dit historische plein.

Dat dergelijke moderne koterij als monument wordt beschermd, terwijl er tegelijkertijd op schandalige wijze wordt gesold met het technisch en industrieel erfgoed is een aanfluiting van elke rede.

Wij roepen dan ook iedereen op om tegen dit onverantwoord beleid te protesteren. Meer info hier.


2009-01-10

Logomania

De steden en gemeenten vormen de basislaag van ons bestuurlijk systeem. Een gemeente heeft dan ook behoefte aan een duidelijke identiteit. Als symbool hiervan heeft elke gemeente het recht een wapen te voeren. Een dergelijk wapen wordt toegekend overeenkomstig de wetgeving terzake (Decreet van 27 april 2007 houdende vaststelling van het wapen en de vlag van de provincies, gemeenten en districten en de Vlaamse Gemeenschapscommissie). Deze wapens hebben een diepe historische achtergrond en zijn opgesteld volgens de strikte regels van de heraldiek.

De laatste jaren slaat de moderne communicatie echter overal toe: ook de steden en gemeenten blijven er niet van gevrijwaard. De vlotte jongens en meisjes van de moderne communicatie, die doorgaans noch van geschiedenis, noch van heraldiek veel kaas hebben gegeten, wijzen de wapens van de hand als ouderwets. Neen, logo's moeten het nu zijn!

Neem bijvoorbeeld de stad Mechelen. Het historische wapenschild werd er vervangen door een eerder nietszeggend logo met gele bol. Wat moet dit voorstellen? De Mechelaars zijn gekend als Maneblussers, maar deze gele bol doet eerder aan de zon denken. En een obligate slogan als Stad in volle vaart hoort er natuurlijk ook bij.










De omschakeling is grondig gebeurd: op alle communicatiemedia, straatnaamborden, voertuigen,.... prijkt nu de gele bol. Op de stedelijke website is er zelfs van het wapen geen spoor meer te bekennen.

Ook landelijke gemeenten blijven van dit verschijnsel niet gespaard. Momenteel heerst er in Heist-op-den-Berg een grote commotie rond de invoer van een nieuw gemeentelijk logo. De bevolking neemt het niet dat het traditioneel wapenschild met de zwaan, die symbool staat voor de gemeente, naar de achtergrond wordt gedrongen.










Veel van de moderne logo's zijn naast inhoudsloos echter ook zeer tijdsgebonden zijn: binnen enkele jaren oogt dit hopeloos oud-modisch, en kan men opnieuw beginnen, en kan er terug met gemeenschapsgeld worden gegooid: de communicatiebureaus rekenen immers stevig door om hun gebakken lucht te verkopen.

Het zou dan ook gepast zijn moest de toezichthoudende overheid (Vlaams Gewest) hier ingrijpen en de gemeenten aansporen om in hun communicatie in de eerste plaats gebruik te maken van hun officieel wapen als symbool, eerder dan de middelen van hun burgers te besteden aan holle moderne communicatie. De officiële gemeentewapens zijn van een tijdloze waarde over de eeuwen heen, en stralen de waardigheid uit die hoort bij de gemeente als officieel bestuursorgaan, in tegenstelling met de logo's die een commercieel en publicitair aspect hebben.

Een gemeente is immers geen product, en een burger geen consument!

Labels: ,

2008-12-07

Het is volbracht...

Demolition of Antwerp DS station

Het station Antwerpen-DS is niet meer. De honderdvijfendertig jaar oude muren werden zonder schroom gesloopt, waarbij een unieke kans om een degelijk stuk erfgoed te integreren in de nieuwe structuur van dit gebied verloren ging. Het had ook anders kunnen zijn, maar neen, er werd gekozen voor een moderne architectuur, wat dat ook zal mogen voorstellen.


"Art exhibit"De voormalige bundel achter het gebouw was overigens getuige van een eigenaardig spektakel. In lange rijen stonden er een soort houten kruisen opgesteld, elk gesierd met een T-shirt. Het leek wel een kerkhof. Een gepast eerbetoon aan het stervende monument? De T-shirts dragen het opschrift ARTESIS. Wat moge dit betekenen? Artesië ligt in Noord-Frankrijk, ver hier vandaan. Of wil men hier soms een Artesische put boren? De topografie van Antwerpen leent zich hier overigens helemaal niet toe.

Het antwoord moet gezocht worden in de moderne communicatie. Artesis blijkt namelijk de nieuwe naam te zijn van de Hogeschool Antwerpen, de opdrachtgever van de infame afbraakwerken, welke via de geëigende wegen van de moderne communicatie een nieuwe identiteit meende te moeten ontwikkelen, inclusief de obligate huisstijl. Sociaal, modern, levendig en bewegend zijn de nieuwe ordewoorden, maar het erfgoed, drager van cultuur en beschaving als grondslag van de vorming van de intellectueel, is niet op het eerste plan terug te vinden.






Labels: ,