Mazoutweg

De petroleuminstallaties van Antwerpen-Zuid liggen er grotendeels verlaten bij. De natuur neemt langzamerhand terug bezit van de terreinen, niettegenstaande de vervuilde gronden bloeit er een weelderige plantengroei. Enkele verlaten fabrieksruïnes en petroleumtanks zorgen voor een desolate sfeer van verval. De straten werden grotendeels opgebroken, wellicht om het ontstaan van illegale verblijfplaatsen voor woonwagens te ontmoedigen.
Deze terreinen zullen worden gesaneerd en een nieuwe bestemming krijgen. Verscheidene plannen hieromtrent werden reeds uitgewerkt.

Hopelijk zal hierbij een typisch deel van het aanwezige industriële erfgoed worden bewaard. De bovengrondse petroleumleidingen bijvoorbeeld, een zeer karakteristiek en beeldbepalend element, zouden prima in de vernieuwde site kunnen geïntegreerd worden. Jammer genoeg is veel erfgoed hier reeds vernietigd, onder andere historische raffinaderijen en tanks die gebouwd werden na de verwoestende brand van 1904.

De Mazoutweg enkele jaren geleden...

... en nu jammerlijk opgebroken

Maar er is ook het toponymische erfgoed. De straten in de petroleumzone dragen kenmerkende namen zoals Mazoutweg, Olieweg, Lakweg, Lysolweg, Naftaweg,.... Het verdient aanbeveling dat bij een herinrichting van het gebied deze oude namen bewaard blijven, en niet vervangen worden door nietszeggende en niet ter zake doende benamingen zoals bijvoorbeeld Zonnebloemenlaan (men zou zich in een banale villawijk wanen) of Burgemeester Bob Coolslaan (Bob wie? Ah ja, dien ene die den Entrepot heeft laten afbreken...). Maar wellicht zullen de heren architecten en projectontwikkelaars reclameren dat een naam als Mazoutweg een negatief imago uitstraalt, niet in hun visie past en afbreuk doet aan de commerciële waarde van het project.

De geschiedenis heeft echter haar rechten: de oude petroleumhaven heeft in grote mate bijgedragen tot de groei van Antwerpen tot wereldcentrum van de petrochemie, en deze erfenis is iets waar de stad fier mag op zijn.

Straatnamen zijn óók erfgoed!